Het geluk gevonden

8 februari - 14.01 PM

Ik zie mijn hele reis steeds meer als een door God gegeven geschenk. Hij leidt mijn wegen en brengt mij met bepaalde mensen in contact.. Hij laat mijn paden hier kruisen.. op een manier dat toeval dat niet kan. 

Zaterdag schreef ik dat ik een ‘overdenking’ had in de Starbucks. Ik realiseerde me die ochtend wat ik hier deed, dat ik op zoek was naar het laatste stukje van mijn geluk. Ik wilde hier vinden wat ik al die tijd al zocht. Ik wilde weten wat het was dat mij voor 100% gelukkig kon maken. Nou.. vandaag kan ik met overtuiging zeggen: ik heb het gevonden. 

Na zaterdag is er nog een flinke tijd van alles door mijn hoofd gegaan. Het leek een achtbaan aan gevoelens, openbaringen, Bijbelteksten en tijd met God. Hij laat merken dat Hij met mij mee is gegaan en geeft me een ongelooflijk veilig gevoel. Ik ben niet bang hier omdat er van alles zou kunnen gebeuren.. maar ik geniet zo goed als ik kan, omdat God mij die kracht geeft. 

Toen ik op 31 januari in de bergen was, dacht ik aan een Bijbeltekst die voor mij van grote waarde is. Ik nam hem op dat moment vrij letterlijk; ‘I look up to the mountains. Does my strenght come from the mountains? No, my strenght comes from God, who made heaven and earth, and the mountains’. Ik stond daar, keek de vallei in en keek op naar de bergen en dacht vol overtuiging: al mijn kracht komt van God. 

De dagen daarna begon ik te twijfelen. Ik vroeg mezelf af of ik daar wel helemaal eerlijk over was.. ‘Weet je zeker dat je overtuigd bent van het feit dat jouw kracht van God komt?’ vroeg ik mezelf plotseling hardop af. Ik begon na te denken. Waarom ben ik híer op zoek naar het laatste stuk van mijn geluk, als ik tegelijkertijd overtuigd ben van het feit dat ik dat bij God kan vinden? Dat klopt ergens toch niet? 

Ik moet erbij vertellen dat mijn kracht gelijk staat aan mijn geluk. Zonder kracht heb ik geen geluk, maar zonder geluk heb ik ook geen kracht. Ik roep deze Bijbeltekst al zo lang vanuit de grond van mijn hart aan, zonder eigenlijk te beseffen waar het over gaat. What are ‘my mountains’? Wat is het, waar ik naar op kijk en waarvan ik denk: als ik dát binnen handbereik heb, dan ben ik écht gelukkig. En anders..? Anders niet.

Reizen, dat is een van de bergtoppen waar ik naar op kijk. Een baan, klaar zijn met mijn studie, is een andere. Een vriend vinden was weer een andere. Iedere keer was het iets waar ik voor langere tijd naar op keek, iets waarvan ik het idee had.. als ik dát heb, dan heb ik mijn geluk gevonden. En iedere keer merkte ik dat dat niet zo was..

Er moest toch wel iets zijn dat mij volledig gelukkig zou maken, dacht ik.. en zo vertrok ik naar Canada. Met de wind in mijn rug en God aan mijn zij. Op zoek naar mijn geluk. 

De afgelopen week realiseerde ik me daarentegen langzaam dat dit de verkeerde manier van denken is. Van verschillende kanten hoorde ik: ‘Ik ben best wel bang dat je straks niet meer gelukkig bent in Nederland’, en: ‘Ik ben bang dat je daar wilt blijven’. Het zette me aan het denken.. natuurlijk vind ik hier niet dátgene wat mij compleet gelukkig maakt, dacht ik, want iedere keer dat ik een stukje van mijn geluk binnen handbereik heb, lever ik ook een stukje in. Reizen? Prima, maar dan mis ik het stukje ‘thuis’. Een vriend? Prima, dat maakt me vast heel gelukkig, maar dan lever ik ‘vrijheid’ in. Is dat erg? Nee, want juist door meerdere stukjes geluk binnen handbereik te krijgen, ga je de andere stukjes meer waarderen. En soms is het nodig om God de stukjes te laten vervangen.. ik hoef die vrijheid die ik had voordat ik Gerben kende, niet meer terug. God gaf mij nieuw geluk door hem heen. Maar.. het was me nu in ieder geval duidelijk dat ik dus niet echt compleet gelukkig kon worden, omdat er altijd iets zou missen..  

Er was een moment dat ik mijn tablet aanzette, vlak nadat ik hier over had nagedacht. Op de achtergrond popte mijn foto op: ik, starend naar de bergen, met bovenaan de foto mijn Bijbelvers: psalm 121:1-2. Ik bedacht me: ik kan wél volledig gelukkig zijn. God vult ieder stukje dat ik achterlaat, opnieuw aan. Het gat dat nu is ontstaan door niet thuis te zijn, vult God voor mij aan.. en zodra ik weer thuis ben, vult God het gat aan dat is ontstaan door weg te gaan uit Canada. 

Ik las de laatste zin. ‘No, my strenght comes from God, who made heaven and earth, and the mountains’. Ik hoef niet alles op te geven en te denken: God kan mij volledig gelukkig maken, dus ik heb de rest nu niet meer nodig. Hij maakte óók ‘the mountains’, oftwel: toen Hij mij maakte, koos Hij ervoor om mij ook mijn passie voor reizen te geven. Hij koos ervoor om mij de liefde voor mijn familie te geven. Hij koos ervoor om mij alles te geven wat mij ‘mij’ maakt. Dus.. alles wat mij gelukkig maakt, kan ik blijven doen. 

Ik geniet hier ten volle, maar over twee weken zal ik blij zijn om mijn familie, vrienden en Gerben weer te zien. Ik kan nu verder met het besef dat God mij altijd volledig gelukkig zal maken.. want zodra ik een van de stukjes geluk achterlaat, kan ik er op rekenen dat God mij ooit de kans geeft om dat geluk terug te krijgen. Tot die tijd zal God mij altijd blijven vervullen.. totdat ik thuis ben, zal God de lege plaats van ‘thuis zijn’ vervullen. Totdat ik weer zal reizen, zal God de lege plaats van ‘reizen’ vervullen.

Morgen is mijn assembly en dit is mijn onderwerp. Ik hoop van harte dat ze er iets aan hebben.. misschien herkennen ze dit gevoel, en denken zij dingen als: als ik slank ben/hogere cijfers haal/populair ben/ben afgestudeerd, dán ben ik gelukkig. 

*

14.29 PM
Ik kijk naar buiten en zie dat het is gestopt met sneeuwen. Nog even voor de school uit is. In plaats van me te focussen op het stukje geluk dat ik nu mis (thuis), focus ik me op het stukje dat ik nu van God heb gekregen. In dit geval heel letterlijk.. ‘I look up to the (snowy) mountains’.