Dag 8: een dagje op CACHS en schaatsen in de wildernis

7 februari

Hehe – eindelijk weer iets interessants om over te schrijven.

Vandaag ging het gebeuren: mijn eerste les op CACHS. Ik was best nerveus; in Nederland ben ik altijd nerveus voor mijn lessen, maar het was me al wel opgevallen dat de leerlingen hier anders zijn dan die in Nederland. Het stelde me enigszins gerust, maar ik kon niet voorkomen dat mijn lessen in Nederland me bleven achtervolgen. ‘It’s a hard time there’, legde ik uit. ‘It is such a difference here at CACHS’. Toen ik ’s ochtends binnenkwam, werd er al over mijn eerste les gesproken. ‘Today is the day!’, zeiden ze. Er werd zelfs voor me gebeden in het ochtendgebed, dat ik mijzelf hier maar mocht ontplooien tot iets moois.. en dat ik rust zou hebben tijdens het lesgeven. 

Om 9:00 AM maakte ik me klaar.. de docent opende de ochtend met gebed en bijbellezing (toevallig dezelfde tekst als op mijn telefoonhoesje). ‘I can do all things through Christ, who strengthens me’ – Philippians 4:13. ‘Misschien heb je al een bijbeltekst die voor jou van betekenis is’, zei ze tegen de leerlingen, ‘maar zo niet.. dan is dit een goede.’ Ze bad met de klas, voor de leerlingen die ziek waren, en voor mij. ‘Help miss Burger with here job here, give here the strenght she needs’. En toen: ‘Miss Burger, it’s your turn’. Of zoiets. 

Mijn les ging fantastisch. Ik was nog enigszins nerveus voor mijn Engelse taalgebruik – wat als ik even niet uit mijn woorden zou komen? Dat nerveus zijn was nergens voor nodig. Het ging goed en als ik iets niet wist, hielpen de leerlingen me uit de brand. Op een gegeven moment vroegen ze of ze een bepaalde opdracht echt moesten maken. Het was moeilijk, zeiden ze. ‘Ik heb het geprobeerd en ik ben er uit gekomen.. als een Dutchie als ik het kan, kunnen jullie het zeker’, reageerde ik. Ze deden het nog ook. 

Aan het einde van de les kwam een van de leerlingen naar de oorspronkelijke docent toe lopen. ‘I’m sorry that I misbehaved’, zei hij. Uit zichzelf. No one forced him to. Hij deed het gewoon. Het was niet eens gruwelijk erg wat hij had gedaan. Hij had tomatensap op zijn tafel staan en dronk eruit.. tomatensap in plaats van water.

Na de les vroeg iedereen hoe mijn les was gegaan. ‘You’re still alive?’, vroegen ze.. omdat ik een paar keer had gezegd: ‘In Holland, they would kill a teacher who was going to teach them Dutch, while they’re better in Dutch than the teacher herself..’ Nou overdreef ik misschien, maar dan nog.. wat een ervaring hier; weten dat het ook anders kan. Dat ik opzich helemaal niet zo’n slechte docent ben als ik in Nederlands soms wel denk. 😅

*

13.37 PM
‘What’s that noice?’, hoor ik vanuit de directiekamer. ‘Oh, it’s just our coughing Rose’. Jep, I got a cold. 

*

Na de lunch sprak ik de docent bij wie ik mijn les had gegeven. Ze had mijn beoordelingsformulier ingevuld en vroeg me waarom ik dacht dat het hier zo anders was dan in Nederland.. we spraken wat en ik vertelde wat de verschillen waren.. dat ik hier leer wat ik allemaal kan.. ook al dacht ik dat ik het niet kan. ‘I’m still so happy to be here’, zei ik.. ‘And we’re so happy to have you here’, reageerde ze met een glimlach. 

Ondertussen weet de hele school dat ik mee heb gedaan aan Boer zoekt vrouw. Een van de docenten scheen het programma te kennen.. en het op bruiloften te gebruiken. ‘We make fun of it’, zei ze. ‘I might have seen you’. Ze willen dat ik het morgen laat zien, tijdens de presentatie.. Wie weet. Ik vertelde ook over mijn eerste nacht in Canada.. dat ik dacht dat er een eland op de voorplaats stond. Het was zo’n herrie.. alsof ‘ie stond te snuiven en te brommen.. toen bleek de volgende morgen dat het de verwarmingsketel was.. Net als dat ik dacht dat de douche stuk was.. heb een half uur aan de knop lopen draaien.. toen maar besloten ‘om dan maar niet te douchen’.. bleef met mijn elastiekje achter de doucheknop hangen en kwam er achter dat ik aan de knop moest trekken om de douche aan te zetten..

 *

14.27 PM
Het sneeuwt harder en harder. Morgen misschien ijsvrij.. zou ik niet erg vinden. Ik kan altijd volgende week terugkomen voor mijn presentatie… 

*

15.45 PM
‘I want you to meet Rose’, hoor ik plotseling. Ik zit rustig in de docentenkamer te werken, als een van de docenten met iemand binnenkomt. Morgen ga ik bij hem mijn les Nederlands geven..  ‘She’s here for an internship, all the way from Holland. She is a real go-getter’, zegt hij, ‘cause on here first day, she went to the top of the mountains, just on here own’. Blijkbaar zijn ze nog steeds onder de indruk. ‘She wants to sleep in a quinzee’, vervolgde hij. ‘The full Canadian experience. Maybe tonight? It will be -30.’ 
‘The quinzee needs to be finished first’, zeg ik snel. -30? Iets teveel van het goede. 😂

*

Toen school uit was, gingen Charissa en ik naar huis. Daar stond me een andere ‘Canadian experience' te wachten.. ‘wil je helpen sneeuwschuiven?’, vroeg Charissa. ‘You bet', I said. Ik zette mijn spullen binnen neer en begon… ik kon het niet laten om een grote schep sneeuw omhoog te gooien. Ik kon het ook niet laten om me in de enorme berg sneeuw te laten vallen en ein-de-lijk die ene sneeuwengel te maken die ik altijd al wilde maken 😂 

We zijn beiden uitgenodigd om bij een leerling te komen eten. Haar moeder is Nederlands.. dus werden we uitgenodigd. Omdat ik hier in feite toch niet zo lang ben en zij niet mijn leerling blijft, vind ik het wel leuk. Charissa vindt het wat lastiger, omdat het wel háár leerling is. Ik weet nog niet wat ik ga doen. 

Na het sneeuwschuiven zijn we snel weggegaan. De auto moest ook sneeuwvrij worden gemaakt, maar daarna konden we gaan. Het was echt heel erg glad op de wegen en er lag heel veel sneeuw. Toen Charissa vroeg of ik wilde rijden, wees ik het af. (Dus pap, mam.. ik doe niets gevaarlijks) 

We moesten nog eten, dus we gingen naar A&W, veel lekkerder dan Wendy's. Misschien had mams toch gelijk; er is veel fastfood hier. 
Voordat we naar binnen liepen, kwam er een zwerver naar ons toe. Hij vroeg om geld. Ik voelde me schuldig – het sneeuwde zo hard.. en hij zag er zo slecht uit. Ik besloot om geen geld te geven, maar wel mijn voorraad aan eten.. ik kwam net de dollarama uitgelopen en ik had een voorraadje aangeslagen.. hij was er blij mee. 
Charissa wilde naar A&W, omdat ik daar vandaan kom, zo zei ze. Het was ‘the home of the Burger family', zo stond er. Ik had een teenburger, maar je kon ook een mama Burger of een papa Burger nemen. Ik heb nu ook een typisch Canadees drankje geproefd: rootbeer.

Daarna gingen we weg. Ik wilde naar Bower Ponds: een soort natuurplaats waar je prachtig scheen te kunnen schaatsen. Charissa moest naar school, dus ze zou me afzetten. We reden Bower ponds in, maar het zag er zo verlaten uit… na een hele tijd vonden we een goed verscholen café. Ik vroeg of het mogelijk was dat ik zou schaatsen, want er lag zoveel sneeuw op het ijs.. het was wel mogelijk.. maar ik was de enige vanavond. Ik zag er niet zoveel problemen in.. lekker een muziekje op mijn oren en gáán met die banaan. Dacht ik. Ik huurde mijn schaatsen, trok ze aan.. zette mijn spullen achter (mijn tas was te groot voor een kluisje) en wilde vertrekken. Ik wilde in eerste instantie mijn fotocamera in mijn zak stoppen.. maar ik dacht.. als ik op mijn zij val en mijn camera gaat kapot, heb ik spijt. Dus ik heb hem toch maar achter gelaten. 
De verhuurder vroeg wat ik hier zo in mijn eentje deed. Ik vertelde waarom ik naar Canada was gekomen; we hadden een leuk gesprek. Toen wilde ik gaan. ‘Je moet de brug onderdoor', zei de verhuurder. ‘Daar is het echt heel erg mooi'. Zo gezegd, zo gedaan. Ik ging weg.. op mijn ijzertjes.. door de sneeuw.. klunend.. deed er 5 minuten over om überhaupt op het ijs te komen. En zodra ik daar stond…. dacht ik ineens: da’s waar ook… ik heb al een hele tijd niet meer geschaatst. Ik zal het toch niet verleerd zijn zeker? Neee… dacht ik. Dat kan ik best. Ik probeerde Sven Kramer na te doen, maar na twee keer mijn benen te bewegen lag ik al bijna plat op mijn neus. Ik draaide me om en besloot dat dit niet ging werken. Ik weet niet hoe, maar ik klom op de kant.. ik moest en zou terugkomen. Ik had betaald en ik wilde schaatsen. Na 5 minuten was ik terug in het café.. ‘this might sound a little weird’, zei ik, maar - overtuigd van mijn recht als schaatshuurder -, vervolgde ik: ‘I need a chair. Or something like that. I can’t iceskate at all.’ Ze gaven me een rekje. Voordat ik zou betalen, mocht ik eerst even proberen. Nadat ik geschaatst had, zodat ik niet wéér terug hoefde te komen. 

Dus ik terug naar het ijs. Weer 5 minuten verder.. mijn huurtijd liep door.. maar ze hadden gezegd dat ik tot 9:00 PM mocht schaatsen, omdat Charissa dan pas klaar was met school. Ik was fanatiek hey.. ging het ijs weer op. Pakte het rekkie, en daar gíng ik. Met 5 cm per minuut. Het uitzicht was fantástisch. Het duurde even voordat ik de brug onderdoor was, maar de verhuurder had gelijk gehad. Het was een waar sprookje. Schaatsen onder mijn voeten, natuurijs, muziekje op,  dwarrelende sneeuw en overal om me heen besneeuwde naaldbomen. En een hele ijsbaan voor jezelf.. gek wel om dan te bedenken dat de rest in Nederland ligt te slapen. 

Ineens hoorde ik achter me, door mijn muziek heen, stemmen. Ik draaide me om, maar dat had ik beter niet kunnen doen. Mijn voeten leken te dansen op de schaatsen. Ik ging bijna plat.. was ik even blij dat ik dat rekkie had, want ik kon me nog net vastgrijpen. En ik zag een stelletje.. en nog een stelletje.. ‘Okee, Rose', zei ik tegen mezelf. ‘Ze gaan je niet inhalen. Jij kunt ook best schaatsen.’ En ik ging weer.. hoe lang zal het geduurd hebben totdat ze me inhaalden..? 10 seconden? Ik voelde me echt net als in die aflevering van mr. Bean.. in dat hotel. Dat hij niet verder kan op de trap, omdat de oudjes vóór hem niet opschieten. Nou ben ik geen oudje.. en de stelletjes konden gewoon langs me heen.. maar ik denk dat ze me 6 keer hebben ingehaald. In 1 rondje. Ik kon nauwelijks vooruitkomen. 

Anyway – het was leuk, héérlijk zelfs. Romantisch ook. Voor de anderen. 

Na anderhalf uur was ik twee rondjes verder. (het waren wel grote rondjes). Ik voelde halverwege mijn voet een centimeter het ijs in zakken.. maar ik dacht.. ach, niets aan de hand. Toen, om 8 uur, was ik het echt helemaal zat. Mijn voeten deden pijn, ik had het koud en ik had behoefte aan een koppie thee. Ik ben teruggegaan naar het café, heb mijn rekkie betaald en thee besteld. Gelukkig was Charissa om 8:45 PM al bij Bower Ponds.. toen konden we teruggaan. Alles is weer ingesneeuwd. Morgen maar opnieuw sneeuwscheppen.. 

Tenzij het morgen sneeuwvrij is, geef ik morgen mijn presentatie en mijn Nederlands les!