Dag 1: een trip door de bergen

31 januari 

Ik heb een kort nachtje achter de rug. In een totaal van 40 uur heb ik slechts twee uur kunnen slapen. Om 2:30 AM werd ik gebeld: de sportschool wilde even wat vragen. Ik zei maar snel dat ze niet echt gelegen belden. 

Om 4 uur ging de wekker. Ik ging snel douchen, me klaarmaken en aankleden. Ik besloot om vier lagen truitjes aan te trekken met een sweater erboven, een thermolegging met een broek en twee paar warme sokken. Ik zag op het weerbericht dat het vandaag -8 graden zou worden in Banff. Ik ging snel naar boven. Er was al een complete lunch voor mij klaargemaakt, er was een ontbijt klaargezet en de auto was al warm. Na het ontbijt (ze hebben hier een pindakaas pot van 2 kg) zijn we naar de school gereden. Het was maar twee minuten rijden, maar het was te koud om te lopen. De bus stond al klaar. Toen ik uitstapte, kwamen ze op me af. ‘So this is our Dutch lady, Roosmaryn?’ Ontzettend vriendelijk en gezellig allemaal.. de bus vertrok om 5.00 AM. Het was zo’n gek idee dat het in Nederland al 13:00 uur was! 

De reis duurde lang en het was koud en donker. Ik probeerde me in te denken dat ik nu echt in Canada was, maar het wilde niet lukken.. de bus was volledig donker, dus af en toe dommelde ik weg. ‘Rose’, hoorde ik op een gegeven moment, ‘wake up. You have to look outside now!’ Ik opende mijn ogen en was overrompeld. Alles wat ik normaal gesproken bij de beelden van All you need is love zie, zag ik nu. De zon kwam op, het werd licht en we reden dwars door de berglandschappen. Links en rechts van mij besneeuwde bergtoppen.. hoge bomen.. echt heel erg mooi. Vanaf dat punt keek ik mijn ogen uit! 

Om 8:30 AM waren we in Banff, national park. De rest zou gaan skiën of snowboarden, dus ik was van plan om daar rond te lopen en te gaan genieten van de omgeving. ‘Is it alright for me to walk around?’, had ik gevraagd. ‘Sure’, reageerde ze, ‘you’re an adult. Just make sure you’re back at the bus at 12:30 PM.’ Een van de andere docenten gilde er toen achteraan: ‘At Canadian time, Rose!’

Om 9:05 AM zette ik in de groepsapp de videochat aan. Mama reageerde, de rest kon niet reageren. Zo stond ik dus met paps en mams te skypen in de sneeuw! Ik kon alles even laten zien.. aan papa en mama op de bank. xD 

Om 9:25 AM liep ik ergens door de sneeuw, toen ik een van de anderen tegenkwam. ‘So what are you up to?’, vroeg hij. Ik vertelde dat ik rond wilde gaan lopen, omdat ik me sowieso niet zou gaan vervelen. Hij vertelde dat hij een bord had zien staan met ‘free mountian tours’, dus hij nam me mee om te gaan kijken. Ik vroeg om informatie; helaas vertelden ze dat je dan moest skiën of snowboarden. Omdat ik dat niet kan, kon ik helaas ook niet mee op de tour. Ik liep naar beneden. Daar stond een bord met ‘SNOWSHOE TOURS’. Ik besloot wat meer informatie te vragen. De gids legde me alles uit en vertelde dat er om 10:00 AM een nieuwe tour begon. Ik heb me zonder twijfelen aangemeld, ben nog even warme chocolademelk gaan drinken en naar de toilet gegaan (tip van de gids, Daniel, want op de bergen waren geen ‘washrooms’.) 

Om 10:00 AM begon de tour. Er was nog een andere persoon, Maria, en Daniel. Maria kwam ook uit Canada, maar dan uit Ontario. Canada is zo groot, dat ze gewoon op reis kunnen in eigen land.. We kregen sneeuwrackets onder onze voeten en begaven ons naar de gondola. Met onze handen vol, moesten we in de bewegende gondola springen.. gelukkig was ik op tijd, want ik had het wel zien gebeuren dat ik de hele weg naar boven onder de gondola had gehangen in plaats van dat ik er nu in zat.. 
‘It’s so beautiful’, zei ik tegen Daniel. Hij moest lachen. ‘Wait until we are in the mountains’, zei hij. 

Na een kwartier waren we boven en Daniel had gelijk. Wat was het prachtig! Ondertussen kon ik niets anders denken dan: Dit is wat ik altijd wilde.. mensen ontmoeten uit andere landen, andere culturen leren kennen, andere plaatsen bezoeken. We stapten de gondola uit en landden met onze snowboots in de verse sneeuw. We bonden onze rackets onder onze voeten en toen begonnen we. Het was enorm wennen, want je voeten moesten twee meter uit elkaar staan terwijl je liep en je mocht NIET ACHTERUIT LOPEN. Wat deed ik.. achteruit lopen. En toen lag ik languit in de sneeuw. Daniel moest lachen. In de sneeuw liggen is ook weer een ervaring dacht ik.. eentje die ik in Nederland niet zo snel op zal doen…😂

We liep verder. Naar beneden, naar boven.. klimmen, dalen.. we zagen dierensporen en hoorden alles over de omgeving en over de dieren die daar leefden. ‘Wonen hier grizzlyberen?’, vroeg ik met genot. Toen ik een bevestigend antwoord kreeg, besloot ik om dat maar niet in de groepsapp te zetten totdat ik weer veilig binnen was. Ik vond het eigenlijk wel kicken. En hopen dat ik deed.. dat ik een selfie kon maken met een beer. Helaas was dat niet het geval. 🤔

Om 11:00 AM kwamen we bij een klein, houten hutje aan, midden in de sneeuw. We gingen naar binnen en kregen warme chocolademelk met een Canadese snack. Het was een soort notenreep met honing of iets dergelijks; het lievelingstussendoortje van iedere Canadees. Het was echt heel erg lekker. De ijsbloemen stonden op de ramen.. het koelde af in de bergen. Zodra ik het hutje uit liep, kwam er een flinke windvlaag tegen me aan. Het was plotseling zo koud, dat ik niets liever wilde dan verder lopen om op te warmen. Dat nam Daniel nogal letterlijk, want we gingen bijna stijl omhoog. Ik kon merken dat ik niet geoefend was, want iedere keer zakte ik tot mijn middel in de sneeuw. Mijn stappen waren te groot, waardoor ik geen grip had. Telkens als ik mij dan wilde afzetten met mijn andere been om weer op de sneeuw te komen in plaats van erin, zakte die ook in de sneeuw. Zelfde met mijn handen.. vraag me niet hoe, maar uiteindelijk is het me gelukt om er uit te komen. En verder gingen we.. 

De tour duurde in totaal 2 uur. Ik had nog een vos gezien. Een dode dan wel. Alleen de vacht. Maar toch. De lucht in de bergen was heel zuiver, dat was erg goed te merken. Toen we in de gondola naar beneden zaten, popten mijn oren. Ze zaten weer helemaal dicht.. eenmaal beneden aangekomen, bedankte ik Daniel. Ik draaide me om en schrok me rot… Voor me was een grizzlybeer te zien, direct naast een zwarte beer.. klauwen met nagels nog langer dan Chris Walton (de vrouw met de langste nagels). Ik keek naar de nagels, naar de kop van de beer, naar de tanden.. en ik wilde wegrennen. ‘No, wait!’, riep Daniel. Ik keek even snel om.. ‘It’s dead’, zei hij. Ik had het kunnen weten. De velletjes van de beren lagen op een tafel.. 

Nee, ik schrok niet echt hoor. Ik wilde vaders en moeders alleen even laten schrikken 😌

Daniel maakte een foto van mij en de beren. Daarna ben ik de lodge in gegaan, waar ik even ging lunchen met de anderen. Ik vertelde over mijn tripje en over Nederland. Er was nog een leerling die Nederlands sprak, dus dat was wel leuk!

Na de lunch ben ik met 5 andere docenten nogmaals naar boven gegaan. Zij zouden vanaf boven naar beneden gaan skiën, ik zou nogmaals de sneeuw in gaan. Een van de docenten zei: 'I like this Rose, she's a gogetter'. Onderweg had een van de andere docenten gezegd dat hij het idee had dat ik in het Nederlands wel sarcastisch was, maar dat ik dat in Engels nu ook aardig onder de knie aan het krijgen was.. Daarnaast vroegen ze plotseling: ‘How do you want us to call you when you’re at the school? Just Rose or miss Burger?’ Ik moest enigszins grinniken, want zoals hij het zei, klonk het echt net als ‘burger’ van ‘Burger King’. Ik zei dat het me niet zo uitmaakte. ‘We kunnen je ook wel een andere naam geven, een soort van alibi’, zei een ander toen. ‘Dan krijg je gewoon een andere  identiteit.’ Ze noemden wat namen op, maar ik zei dat -als ik een andere naam zou krijgen-, die naam wel een dubbele betekenis moest hebben. ‘Ah, she’s smart!’, zei een ander. ‘Even with her jetlag.’ Dat was wel zo.. ik had ’s ochtends best wel wat energie gehad, maar langzaamaan begon ik steeds meer in te kakken. Niet zo gek, als je maar zo weinig slaap hebt gehad in zoveel uur tijd.. ‘Miss Grizzlybear’, riep eentje. Ik vond het best een originele naam. Sindsdien word ik geroepen als ‘miss Grizz’, of ‘miss Bear’. Dat toont een beetje hoe de Canadezen hier zijn. Knettergek. Mijn types dus. 

Toen ik eenmaal in de bergen was, heb ik nog een stukje gelopen. Er stak langzaamaan een blizzard op, dus ik besloot om met de gondola naar beneden te gaan. Het was een kwartier naar beneden. Ik was moe en ik had nog wel even te gaan voordat de bus terug vertrok. Dus eenmaal beneden stapte ik uit, ben toen even naar de lodge gegaan en toen weer terug. Ik ben nog een keer naar boven geweest en toen meteen weer naar beneden. Toen was het tijd.. ik had daar in de sneeuw in slaap kunnen vallen, als ik had gewild, zo moe was ik. 

Om 4:15 PM vertrok de bus terug naar Lacombe. Even later werd een zak met groente uit de koffer gehaald. Wij eten in Nederland nog wel eens snacktomaatjes of -paprika, maar hier zat echt alles in de zak. Peulvruchten, broccoli, en dat allemaal rauw. Ik vroeg of het typisch Canadees was.. al die groentes zo rauw eten. ‘We only eat the vegetables because of the dip’, riep een van de docenten. Ik heb het geproefd, broccoli met dip.. zo verkeerd was het niet. Alleen een beetje hard. ‘Just double dip’, zei ze. ‘I double dip’. Ik moest lachen, dat hoef je in Nederland echt niet te proberen: een hap nemen en vervolgens dubbel dippen xD

Om 6:00 PM stopten ze ergens bij een soort Mac. Daar konden we eten halen. Moeders had gelijk gehad.. Canada is redelijk veel fastfood. Ik at snel en ben toen weer in de bus gaan zitten. ‘We will keep you awake’, zei ze. ‘Why? She’s so sleepy’, reageerde een ander. ‘If she sleeps now, she can’t sleep tonight’, zei ze. ‘Everytime you’re eyes are closed, we’ll just call your name’, maar nog voordat ze het konden doen, sliep ik al. Dat is best bijzonder, als het niet lukt om mij wakker te houden.. 
Ik was zo blij toen we eindelijk in Lacombe waren.. tot ik de bus uitstapte. Het was -22! Dat in combinatie met ernstige vermoeidheid.. gelukkig was de vader in huis me op komen halen. We waren snel terug, waar ik ook de moeder ontmoette. Zij was erg aardig en we hebben nog een tijdje gesproken over Nederland. Mijn Engels gaat vooruit en het gaat me steeds makkelijker af.

Het was een geweldige eerste dag! ❤