Dag 6: een dagje op CACHS en een basketbal game

5 februari

Vanochtend ging om 7 uur de wekker. Door allerlei redenen had ik nauwelijks geslapen, dus ik was nog steeds erg moe toen ik wakker werd. Toen ik klaar was en naar boven ging, stond het ontbijt al voor me klaar. Charissa’s vader zou om 9:00 AM vertrekken naar het vliegveld. Vandaag vertrok hij naar Afrika. Ik was zo moe dat ze zeiden dat een kop koffie misschien wel zou helpen. Ik was bereid het te proberen, want mijn wallen hingen zowat tot de grond. De koffie was niet verkeerd.. (hehe, goede woordgrap), maar een kopje thee is lekkerder. 

Charissa had gezegd dat we om 8:00 AM weg zouden gaan, dus ik had ervoor gezorgd dat ik klaar stond. Toen was Charissa alleen nog niet klaar.. ik zei haar vader gedag. Hij gaf me een dikke knuffel, bedankte me voor de leuke tijd en zei: ‘Take care of yourself, okay?’ Ik vond dat ik degene was die hém moest bedanken, maar daar wilde hij niets van weten. 

Om 8:10 AM liepen we weg, maar we waren al te laat. Het was koud, overal waren dierensporen. Na een wandeltochtje van 5 minuten door de dikke laag sneeuw, waren we op school. Te laat dus. De andere docenten waren al aan het Bijbelgedeelte begonnen. Ik troostte me maar met de gedachte dat ik er zelf niets aan kon doen 😂

*

8:50 AM
Ik zit voorin de Engelse les. De docent Engels loopt rond met een mandje waar iedereen zijn telefoon in moet doen. Apart, maar het zorgt er wel voor dat ze niet met hun telefoon bezig zijn. 

*

9:35 AM
Engels hier is een beetje vergelijkbaar met mijn lessen Nederlands. Grammatica, zinsontleding, dat soort dingen. Toch kan ik me niet indenken dat ik dit vak hier ga geven. Ik snap geen hout van wat ze aan de leerlingen uitlegt. ‘She is sick’ kan ik nog begrijpen. Maar.. sick is ‘SCA’?! (woordsoortbenoeming) Het kost me een jaar om dit te gaan begrijpen. Ik heb alleen geen jaar, maar 1 week. Of sterker nog: 1 dag.

*

De les Engels duurde lang. Ik moest mijn best doen om alles te begrijpen – het is zo dat mijn Engels goed is, want ik kan met mensen spreken en hen begrijpen.. maar om ook echt een hele raas van woorden te snappen, dat gaat nog een beetje te ver. Het is wel leuk om te zien hoe het er in de les aan toe gaat, hoor, maar van de lesinhoud krijg ik niet veel mee. Na de les zei ik aan de lerares Engels: 'Ik denk dat het moeilijk gaat worden, een Engelse les geven’. Ze moest lachen en zei dat het vast wel ging lukken. Ik weet het niet. Just go for it. 

Na de Engelse les besloot ik om nog naar een andere les te gaan. 

10.32
Naast mij is een jongen achter de stoel gekropen. Een grap met de docent; er zogenaamd niet zijn tijdens de absentiecontrole en daarna snel op zijn plek gaan zitten. Docent in de war, want ineens is hij er wel. Kan gewoon hier. 

*

10:42
Social studies. Nog moeilijker te volgen dan Engels. Iemand draagt een trui met CACHS. Ik wil ook zo’n trui.. Voor me zit een meisje. Blote benen. Rokje tot aan haar nek, zo kort. Ik vraag me af of ze het niet koud heeft. 

*

10:54
De docent vertelt over de verschillen tussen landen. Landen die erg op elkaar lijken, maar toch heel verschillend zijn. Hij noemt de inwoners van Nederland en België. ‘Ze lijken voor 95% hetzelfde, maar zijn toch heel erg verschillend’, zegt hij. Zonder dat ik door heb dat hij naar mij kijkt, lach ik in mezelf. ‘Am I right?’, vraagt hij. Ik kijk op. ‘Totally’.  

*

Na de les Social studies was het lunchpauze. Gelukkig. Mijn maag knorde als een gek, in de tijd dat de les voortduurde. Ze hadden wel gezegd dat ik de les uit mocht lopen wanneer ik wilde, maar ik dacht.. ik weet niet. Ik had toch nog ergens een beetje Nederlands bloed in me. I’m not all Canadian. Ik bleef dus maar netjes zitten.

Toen mijn eten was opgewarmd (Italiaanse pasta met Mexicaanse vulling) ging ik aan tafel zitten. En toen kwamen de verhalen. Blijkbaar worden alle domme dingen die ik doe of meemaak direct verteld.. en dat zijn er nogal wat. Zoals lopen op de autoweg. De weg kwijtraken in the Mall. Denken dat er een eland achter me aan komt. En vervolgens verspreiden de verhalen zich door de school.. en heeft iedereen een leuke dag. En ik kan de verhalen telkens opnieuw vertellen. ‘Charissa zei’, begon de directeur ineens, ‘dat je in je blog hebt geschreven dat ze bijna de weg afreed, zaterdagavond. En dat dat niet waar is. She wasn’t even close, she said.’ Terwijl hij dit zei, moest hij hard lachen. ‘Yeah, well’.. reageerde ik. ‘Het had zo kunnen zijn. Ik moet ze in Nederland toch wel een beetje het gevoel hebben dat hier coole dingen gebeuren? Ik heb er wel achteraan geschreven dat ze goed kan rijden.’ Ik probeerde nog serieus te zijn, maar dat gaat hier bijna niet. Mijn sarcasme speelt op als ik binnen de muren van deze school ben. De directeur riep degene aan waar ik over een paar dagen heen ga. ‘I think Roosmaryn wants another Canadian experience. She wants to ride in the dish’. Daar kon ik wel inkomen; dat zou ervoor zorgen dat ik een cool verhaal kon vertellen. ‘Ik leen haar mijn auto niet eens’, zei ze, ‘als ik al die verhalen zo hoor. Ze krijgt een van mijn paarden, dan mag ze daar de rest van de tijd op rijden.’ Stiekem vind ik dat eigenlijk nog wel leuker dan een auto.   

After lunch I felt totally pooped. Ik besloot het voor vandaag bij deze twee lessen te laten zitten en me vanaf nu even op mijn eigen werk te concentreren. Ik had de Engels docent nog een keertje gesproken; ze zei dat er echt genoeg te doen was, dat het niet alleen maar grammatica was wat ik kon geven.. maar dan nog steeds: het is gewoon heel lastig. Gelukkig wilde ze me even helpen met het uitzoeken van een goed te geven onderwerp. Uiteindelijk besloot ik woensdagochtend om 9:00 AM een les te gaan geven. De leerlingen hier zijn alleen wel een stuk ouder.. 17 en 18. De les zal gaan over pronouns, adjectives, adverbs en conjunctions. 

Toen ik aan het werk was, kwam een van de docenten de kamer in, degene waar ik van de week heen ga. ‘Would you mind if I took a picture of you?’, vroeg ze. ‘Yes, I would’, reageerde ik. ‘Kan ik er niet eentje insturen van mij in de sneeuw?’ Ze wilde me in een soort van nieuwsbrief zetten, maar ze wilde echt een foto dat ik aan het werk was. Uiteindelijk is het gelukt om een foto te maken die door mij geaccepteerd werd. Ik zal maar niet vertellen hoe lang het duurde tot ik tevreden was. Ze heeft beloofd een nieuwsbrief voor mij uit te draaien, zodat ik die mee kan nemen naar Nederland. Op mijn verzoek. 

Kort daarna kwam de docent van Social studies de docentenkamer binnen. Ik vroeg hem of het misschien mogelijk zou zijn mijn presentatie in zijn les te geven. ‘Natuurlijk!’, zei hij. ‘Je kunt de volle 80 minuten nemen, als je wilt.’ Toen kreeg ik ineens een idee: als ik mijn presentatie in een half uur zou doen, kon ik misschien de rest van de tijd gebruiken om een Nederlandse les te geven. Hij was enorm enthousiast. Donderdagochtend dus. Ben benieuwd. 

Na school liepen Charissa en ik naar huis, waar haar moeder al klaarstond om naar Red Deer te gaan. De auto stond daar, omdat Charissa’s vader met de auto naar Red Deer was gegaan om daar de bus naar het vliegveld te pakken. Charissa moest daarna door naar Walmart. Ik moest nog naar iets op zoek, dus ik besloot met haar mee te gaan. 

Om 6:00 PM begon er een basketballgame op Cachs, een van de leerlingen van Cachs tegen een andere school. We waren van plan om te gaan en op tijd te zijn, maar omdat we een stuk of 6 winkels in moesten en ook nog moesten eten.. waren we wat later. We waren namelijk met de auto langs Wendy’s gegaan, een drive in fastfood restaurant, maar nog voordat ik mijn Milkshake kon bestellen, was er al opgehangen. Ik wilde per se mijn milkshake. Dus wij langs de drive in Mac Donalds, drie meter verder.. en toen nog even langs een dollarama, een winkel waar alles 1 dollar kost (keiharde onzin, ik moest gewoon 2 dollar betalen). Om 6:20 PM kwamen we binnenzetten.. om vervolgens om 6:50 PM weer weg te gaan. De leerlingen van CACHS zouden toch wel winnen. Ik had die docent, waar ik volgende week zaterdag heen ga, nog even gesproken. Zij is de grootste sarcast die er op aarde rondloopt, dus in een conversatie tussen haar en mij komt er niet héél veel serieus uit.. maar in ieder geval kwamen we erop dat ze dacht dat ik de komende drie weken nog op Cachs zou zijn. Dat is niet zo, dus zei ze.. ‘Dan zit je bij mij wel een beetje verkeerd.. want wij zitten in de middle of nowhere, en ik ben de hele dag aan het werk..’ Tenzij ik zou gaan rijden en mijn eigen chauffeur zou zijn. Dus dat moet wel daar. Of misschien ergens een kamer huren voor een paar nachten, in Banff of Canmore. Daar gaan we dus even naar kijken. Charissa bood in ieder geval aan om van de week een stuk met mij te gaan rijden, zodat ik kan kijken of het me bevalt. 

Hierna zijn we nog naar twee dollarama’s gegaan.. en toen naar huis. Het was me een dagje wel.. Ik ga momenteel een beetje door verschillende emoties heen, maar een nachtje slaap zal me goed doen… hoop ik!  

*

9.30 PM
Precies een week geleden vertrok ik van huis. De tijd gaat snel..