Dag 14: langlaufen bij zonsopgang en een hotelkamer met kingsize bedden

13 februari

Zoals afgesproken, begon de dag vandaag met een tocht langlaufen. Ik merkte een beetje verschil ten opzichte van gisteren; Veronica leek zich wat meer open te stellen. Om 7:45 AM vertrokken we. Veronic maakte mijn skies vast aan mijn schoenen. ‘I bet you will fall’, zei ze. Ik dacht terug aan de keer dat ze vertelde dat langlaufen makkelijker is dan snowshoeën. Met snowshoeën was ik nog nooit gevallen.. dus dat zou met langlaufen ook wel niet gebeuren. Ik stak mijn arm uit en schudde haar de hand. ‘I bet I won’t fall’, zei ik steevast. Ik beloofde haar dat ik chocolade uit Banff mee zou nemen als ik de weddenschap zou verliezen. De grote, zwarte hond had Veronica’s handschoen afgepakt en was er mee weggerend. Na een minuut of vijf had ze hem te pakken en toen konden we weg. Vastberaden niet te vallen, gingen we op pad. Of althans: we deden er een poging toe. 

Eerst, om te oefenen, gingen we de afrit op en af. Een kneiter lang stuk. Veronica viel eerder dan ik. Toen we terug waren, konden we de wildernis in.. Veronica ging vele malen sneller dan ik, dus ik was haar snel uit het oog verloren. Ik kon het haar niet echt kwalijk nemen, want ik ging echt heel erg langzaam.. net als tijdens het schaatsen, toen ik na anderhalf uur maar twee rondes had geschaatst. 

De eerste keer dat ik viel, was toen ik echt een stukje moest dalen. ‘Niet vallen, NIET VALLEN’, riep ik mezelf toe. Voor ik het wist, was ik mijn evenwicht verloren. Ik lag languit in de sneeuw. Veronica kwam terug geskied, stak haar beide armen in de lucht en riep: ‘The chocolat is mine!’. Ik probeerde met man en macht overeind te komen, maar het lukte echt niet.. iedere keer zat ik op het einde van mijn skie, waardoor ik mijn been niet omhoog kon tillen. ‘Help me, please’, zei ik ten slotte. Ze stak haar arm uit, maar toen ik mij aan haar omhoog wilde trekken, gleden mijn skies nog verder. Zo ging het nog wel even door.. uiteindelijk zat ik helemaal onder de sneeuw, maar.. wel ‘a real Canadian experience’ rijker, zal ik maar zeggen. 

De volgende keer was bij een klein bruggetje, in de vorm van een hangbrug. Het had de breedte van een meter, denk ik.. daarnaast lag een dikke laag ijs met sneeuw er op, aan beide kanten.. Ik wilde echt niet vallen, maar het was bijna onmogelijk. Zelfs Veronica kon zich niet meer staande houden. Ik kon nu helemaal niet meer omhoog komen, dus ik besloot om mijn skies uit te trekken. Iedere keer als ik viel, kwamen de honden zowat over me heen gesprongen. Hun koppen duwden ze tegen me aan, waardoor ik opnieuw de sneeuw in werd geduwd. Lekker dan.. nouja, buiten de kou was het best een leuke ervaring. 

Daarna kwamen we op een grote, open vlakte. En toen was ik Veronica snel kwijt. Ik besloot mijn eigen tempo te gaan; met de honden in mijn kielzog skiede ik voort. Het was echt heel erg mooi.. voor en achter me alleen maar een skie spoor, naast me grote bomen, bedekt met sneeuw.. rechts de zon die opkwam. Het was zo mooi, dat ik vergat te denken aan mijn skies.. en daar ging ik bijna weer. Gelukkig wist ik me nog staande te houden. 

Na een tijdje besloot ik mijn skies uit te trekken en verder te lopen, want we waren alweer bijna bij de boerderij en het ging echt niet meer. Veronica was terug geskied om te kijken of ik ergens in de sneeuw was blijven steken.. ik trok mijn skies uit, volgde haar en merkte op dat dit nog veel lastiger was. Maar goed.. nog even. 

Om 9:15 AM waren we weer terug bij het huis. Ik pakte snel mijn spullen en kleedde me om.. ik was blij dat ik vandaag niet de hele dag binnen zou hoeven zitten. Toen ik beneden kwam, zaten Veronica en haar man aan tafel. Haar man vind ik nog steeds de prettigste niet als gezelschap; ik weet niet waarom, maar ik voel me echt niet prettig in zijn buurt. Met Veronica daarentegen was het al een stuk gezelliger en prettiger.. 

Om 9:45 AM vertrokken we richting Red Deer. Toen we net onderweg waren, bedacht ik me dat mijn waterfles nog in de koelkast stond.. dus hoppakee, auto gekeerd en terug.. 

Onderweg hadden we het over van alles en nog wat, onder andere over gisteren. Ik vertelde dat ik me echt verschrikkelijk had gevoeld in die stilte de hele dag.. dat ik nergens heen kon.. dat vond ze best vervelend. Ze vroeg wat ik volgende week van plan was. Toen ik vertelde dat ik het nog niet echt wist, vroeg ik op welke dagen zij naar school moest: dinsdag en woensdag. Op maandag is iedereen op CACHS vrij. Ze vertelde dat ze wel iets kon bedenken om te gaan doen, als ik dat wilde. Voor dinsdag en woensdag kon ik zelf kijken; als ik de auto wil pakken, dan mag dat. Omdat donderdag mijn laatste dag in Canada is, wilde ze Charissa en haar moeder uitnodigen voor het avondeten. Ik mag kiezen wie ik nog meer wil uitnodigen en wat ik wil eten. Ik vond dat echt zo lief.. 

Nu ben ik er even tussenuit. Als ik terugkom, is de zondag gevuld met een activiteit van hun kerk. De rest van de week kan ik nu in ieder geval vullen met dingen die ik wil doen.. ik voelde me meteen een stuk prettiger. 

Uiteindelijk waren we om 10:25 AM in Red Deer. Ik moest mijn ticket nog ophalen, dus ik gaf mijn formulier aan de baliemedewerker.. ‘Je bent eigenlijk te laat’, zei het mannetje. ‘De bus zou om 10:20 AM vertrekken.’ Vrijwel direct verscheen het schaamrood op mijn kaken en de grond verdween onder mijn voeten. De eerstvolgende bus ging pas over 4 uur. ‘The website said 10:40 AM, for sure’, zei ik. ‘What schould I do now?’ Het mannetje staarde me enige tijd aan en zei: ‘Je kunt naar de wachtruimte gaan. De bus heeft twintig minuten vertraging’. Mijn gezicht kreeg zijn normale kleur weer terug en de grond kwam weer terug onder mijn voeten. Ik ritste mijn ticket uit zijn handen. 

Uiteindelijk vertrok de bus.. maar wel met flinke vertraging. In totaal was de bus 40 minuten later geweest.. ik had in totaal 45 minuten overstaptijd in Calgary, dus dan kun je uitrekenen.. dat dat nu nog maar 5 minuten was. 

*

11.33 AM
Aan de andere kant van het gangpad zit een vrouwtje te haken. Iedere keer dat de bus de greppel in dreigt te rijden en wij schokkend op onze stoel mee bewegen, steekt zij haar haaknaald bijna in haar oog. Ik durf niet meer te kijken. 

*

12.08 
‘I love you, I miss you and I don’t want anyone else to spend my life with'. Ik lees het als ik mijn hoofd schuin houd en stiekem op het scherm van mijn medepassagier mee lees. Even wil ik mijn hand op haar schouder leggen, haar vertellen dat ze niet alleen is in haar gemis. I know the feeling 😂

*

Ik was in Calgary. 5 minuten overstaptijd en ik moest nog lunchen… ik rende door het grote busstation heen, op zoek naar voedsel. Je kunt wel begrijpen hoe blij ik was toen ik eindelijk iets had gevonden. Ik bestelde en vroeg of het snel kon.. toen zei dat mannetje: ‘Taking the bus to Banff? No worries, it is delayed for een hour’. Met een zucht liet ik mijn schouders weer zakken. Ik zette mijn spullen neer en ging zitten.. alleen jammer dat mijn skype afspraak nu niet door kon gaan. 

Het busstation was er eentje van Professor Layton. Het had ook wel wat weg van Platform 13, in Walibi.. creepy, creepy, creepy. Overal gates, maar wist ik waar ik heen moest? Nee, dat dacht ik ook. Ik had geen idee. Ik bedoel, er stond wel een hele grote rij bij gate 10… maar dat kon ook een andere bestemming zijn.. hoe dan ook: uiteindelijk zat ik in de bus, de bus op weg naar Banff. 

*

02.05 PM
De bergen komen langzaamaan in zicht. Jammer dat ik niet bij het raampje zit… maar het is evengoed mooi. Ik kwam er net achter dat de ‘dogsled' die ik wil doen, minimaal 7 dagen van tevoren geboekt moet worden. Nouja, ik bel wel even. 

*

02.43 PM
Degene aan de andere kant van het gangpad is uitgestapt. Zo gauw ik kon heb ik zijn plek ingepikt. Nu kijk ik recht uit op de bergen...  

*

Om 3:15 PM was ik in Banff. Mijn koffer in mijn ene hand geklemd, mijn tas op mijn rug en nog een extra tasje in mijn andere kant. Ik keek naar de bergen.. kreeg de sneeuw in mijn gezicht.. en had geen idéé waar ik heen moest. Ik vroeg wat informatie en kreeg een kaart mee, maar daar moest ik het mee doen. Na een tijdje de kaart te hebben bestudeerd, besloot ik maar gewoon te gaan lopen. Glibberend liep ik over de gladde straten.. dit was gewoon precies wat ik op Google had gezien. Prachtig gewoon. 

Eenmaal in het hotel (ik had het gevonden), kreeg ik mijn pasje.. ‘Er wordt een borg ingehouden van 417 dollar. Dat krijg je aan het einde van je verblijf weer terug’, zei het mannetje van het hotel. ‘Kan dat van dezelfde pas als die u bij het boeken hebt opgegeven?’ Het mannetje keek me met grote ogen aan. Voor ik iets had kunnen zeggen, klikte hij al op enter. ‘Ja, ho even, koekwaus’, zei ik.. ‘Ik heb een limiet op mijn creditcard, en ik moet daar alles mee betalen. Dus, nee. Ik wil daar mijn andere pas voor gebruiken.’ Zijn ogen puilen uit zijn ogen. ‘Ja’, zei hij schaamachtig giechelend, ‘dan hebben we een probleempje. Ik heb het al afgeschreven.’ 
‘Man man man, kánsloos dit’, mompelde ik in mezelf. Hij begreep het niet. 

Uiteindelijk heb ik hem zover gekregen dat hij het direct terug heeft gestort; over een paar dagen moet het er weer op staan. Mijn kamer kan ik betalen als ik het hotel verlaat. Dat is maar goed ook, want.. ik kan mijn activiteiten niet boeken als mijn maximum limiet van mijn creditcard is overschreden. 

Ik zocht mijn kamer op, op de tweede verdieping, en zag dat ik twee kingsize bedden heb. Ik heb nog plek voor 3; vrijwilligers? Je bent welkom. Red Carpet Inn, kamer 209 😆 ik heb een balkonnetje met uitzicht op de bergen, een mooie badkamer.. voor de rest is er in het hotel niets. Ik kan wel gebruik maken van het zwembad in het hotel hiernaast.. en er is een hottub naast mijn kamer. Opzich ook niet verkeerd. 

Er was wel één nadeeltje aan mijn kamer.. de verwarming hier staat onwijs hard te loeien. Niet per se hard in de zin van ‘warmte’, maar meer in de zin van ‘geluid’. Ik ben direct naar beneden gegaan, maar er kon niets aan gedaan worden, zei hij.. ik besloot eerst even te gaan eten. 

Ik heb op vijf minuten loopafstand ‘Boston lasagne’ gegeten. Niet duur, wel heel veel.. ik wilde water bestellen, toen ik me bedacht dat ik het gratis krijg in Canada. Ik hoefde dus niets anders te bestellen, maar volgens mij vonden ze dat een beetje raar.. ja, héy, geef het me dan niet gratis. 

Toen ik terug kwam, ben ik langs de supermarkt geweest (vlak naast het hotel). Daar heb ik even een paar dingetjes gehaald.. moeilijk te vinden allemaal, dus toen ik buiten kwam, was het al donker. Nog mooier. De bomen waren allemaal verlicht met kerstlampjes.. prachtig gewoon. 

Eenmaal terug in het hotel, zat er iemand anders aan de balie. Ik vroeg wat informatie over het een en ander en begon weer over de verwarming. Er was echt niets aan te doen, zei ze.. maar ze kon wel kijken of er een andere kamer vrij was. Eerst moest ze een andere klant helpen.. hij boekte een kamer met één bed, voor 30 dollar goedkoper dan mijn kamer. Ik vroeg meteen of er nog zo eentje vrij was en of ik die mocht zien.. als die nou ook mooi was, scheelde me dat 120 dollar.. helaas was er niet meer zo’n kamer. De enige goedkopere die ze had, scheelde me in totaal 17 dollar. Nou, dankje me koekoek, dan houd ik liever mijn twee kingsize bedden. Althans.. ik zat wel nog steeds met het probleem van de verwarming. Ze liet me wat andere kamers zien, maar ik vond die kamers een beetje griezelig.. dus besloot ik om dan maar gewoon mijn eigen kamer te houden. Ze vertelde dat ze wel de verwarming helemaal uit zou kunnen zetten; het zou een ijspaleis worden, maar ik zou wel kunnen slapen in stilte. Desnoods kon ze me nog een klein kacheltje geven om naast mijn bed te zetten. 😂 ‘Nou, mevrouwtje’, zei ik.. ‘bedankt voor de hulp, hey.. maar laat maar zitten’. Als ik ga afrekenen, probeer ik er wel nog een keer over te beginnen. Misschien krijg ik nog korting. 

Hierna dropte ik snel mijn spullen af in mijn kamer. Ik kleedde me snel om en ging naar het hotel ernaast.. zo gauw ik kon sprong ik het zwembad in. Vooralsnog wat ik in mijn eentje, maar dat duurde niet lang. Er kwam een koppeltje in de hottub zitten. Daar ging ik niet tussen zitten, dus ik nam snel een duik in het grote zwembad. Een van de muren was een heel groot raam. Buiten staat een enorme boom met lichtjes erin en op de achtergrond zijn de bergen te zien. Prachtig. 

Na het zwemmen ben ik snel even in bad gegaan, om vervolgens een beetje te kijken wat ik de komende dagen wil doen.. morgen ga ik heel veel lopen. Ik wil heel Banff zien en ik heb geen zin om dat per bus te doen. Het is allemaal niet zo heel ver lopen, dus ik ga gewoon op onderzoek uit. Hopen dat ik de weg terug naar het hotel vind. Ik ga vroeg op pad. Ik hoop dat ik het Banff Springs Hotel, de hotsprings en de gondola ga vinden. Voor de rest ga ik nog op zoek naar canadian wool… 

Morgen een lekker dagje op pad dus! Ben benieuwd wat ik allemaal ga zien 😍

*

9:41 PM
Ik ben gewoon alweer twee weken in Canada..

*

10.15
Ik heb zojuist een 'winter wildlife tour' geboekt. Om 8.15 AM morgenochtend eord ik opgepikt in het hotel en dan ga ik 3 uur de natuur in om wilde dieren te spotten... ben zo blij dat ik dit nog heb gevonden! ☺