Dag 20: een ochtendje met Jackson en boerenkool als lunch

19 februari

Vanochtend had ik om 8:30 AM de wekker gezet. Ik wilde niet al te laat opstaan, omdat ik had begrepen dat oma ’s voor de lunch zou komen. Hoe laat ze precies zou komen, wist ik niet. Ik wilde dus maar liever op tijd beneden zijn, dan te laat.. Ik ging snel douchen en me klaarmaken, liep naar beneden en pakte wat als ontbijt. Ik moet wel zeggen dat de verse melk hier echt heel erg lekker is. Veronica was aan het stofzuigen, dus ik ging aan tafel zitten. Ik had mijn ontbijt nog maar net op, toen de achterdeur openging. Er stapte iemand naar binnen met twee kleine kinderen van een half jaar, en twee jaar oud. Het bleek de vrouw en kinderen te zijn van Trevis, de docent waar ik mijn Nederlands les heb gegeven. Hij is naar het ziekenhuis, omdat hij te horen heeft gekregen dat zijn vader acute leukemie heeft. Zijn vrouw en kinderen waren daarom vandaag hier, bij Veronica. Het schijnt zo te zijn dat zij als een tante is voor de kinderen van Trevis. 

Ik had haar al eens ontmoet, zo zei zij.. maar ik kon het me eigenlijk niet herinneren. Niet zo gek, aangezien ik heel veel mensen heb ontmoet. Ze was aardig en haar kinderen waren schattig. Het jochie van twee wist al snel hoe hij mijn naam moest zeggen en hij trok me mee naar de trap. ‘TOYS’, riep hij hard. Zijn moeder corrigeerde hem; hij veranderde het naar ‘TOYS PLEASE ROSE’. Ik zei: ‘I don’t react untill you call me Rozemarijn’. Uiteindelijk ben ik toch maar meegegaan. Met Jackson op mijn arm liep ik naar beneden. Ik was hier niet eerder geweest, maar wat een imméns grote ruimte zeg.. overal stond speelgoed, Jackson kon overal uit kiezen. Ondertussen lag het kleinere kindje, Theodore, (ik noemde hem Teddy) op zijn rug op het kleed. Hij bleef maar lachen, gieren en brullen.. Jackson koos de doos met treinspeelgoed uit. En zo ging ik met Jackson op mijn rechterarm en de grote doos in mijn linkerarm weer naar boven. ‘Rose’, riep hij steeds. ‘Train, train’. En ik maar tegen hem praten in het Nederlands. ‘Jackson, hier is de trein’. Hij begreep me niet. 

Terwijl Jackson aan het spelen was, was Veronica boerenkool aan het maken. Ik had wel gezegd dat het het beste zou zijn als ik het zou koken, maar toen het er op aan kwam… werd ik weer met mijn neus op de feiten gedrukt. Ja, ik kan alles koken wat ik wil. Nee, ik kan geen aardappelen schillen. En zo liet ik het toch maar aan Veronica over; ik sprak wel wat met Mary, Trevis’ vrouw. We zaten zo even te praten, toen oma binnenkwam. Ze kwam erbij zitten en het was oprecht gezellig. Het ongemakkelijke gevoel van vorige week? Dat was er niet meer.. een van de zonen spreekt nu ook gewoon tegen me, de ander niet (maar hij praat tegen niemand). 

We aten de boerenkool voor de lunch.. nu was het toch wel leuk geweest om die rookworsten bij me te hebben, maar helaas.. die liggen nog steeds in Zoetermeer. In plaats daarvan had ze een ander soort, Canadese worst gekookt die best wat overeenkomsten heeft qua smaak.. ze doen er hier azijn in; ik heb het geprobeerd en het is niet heel lekker. De rest heb ik daarom maar gegeten zónder azijn. 

Na de lunch, tijdens de afwas, vertelde ik dat het vandaag alweer een jaar geleden is dat ik op tv was bij Boer Zoekt Vrouw. Gisteren kwam dat nichtje erachter en zij werd helemaal gek. Haar ouders kijken dat altijd, of iets dergelijks, en zij kon nu vertellen dat ze een ‘celeberty’ had ontmoet. ‘Yes’, zei ik. Ik viel even stil. Daarna vroeg ik: ‘Oh, je bedoelt mij?’ Ik ben niet echt een beroemdheid, maar dat mogen ze best wel geloven als ze dat willen. 

Toen ik had afgedroogd, wilden ze het eigenlijk wel zien. En zo hebben we de aflevering van Boer Zoekt Vrouw opnieuw gekeken. Een jaar later, in Canada. Had ik dat een jaar geleden kunnen denken..?? 

Oma bleef nog even hangen. Ze vroeg me of ik nog zin had om langs te komen van de week.. ik dacht nu, wat ga ik anders doen? Veronica is dinsdag en woensdag aan het werk. Woensdagochtend ga ik met Veronica mee naar CACHS, dan haalt oma me daar op. Ik heb geen idee wat we gaan doen, maar het is in ieder geval beter dan de hele dag binnen zitten hier. 

Rond 2:00 PM ging oma en rond 4:00 PM ging Mary weg. Haar kinderen gingen met Veronica mee, maar waar ze heen ging.. geen idee. Ik heb ’s middags aan wat schoolwerk gewerkt.. wat opdrachtjes gedaan.. en daarna heb ik even op de bank gerelaxt. 

*

7:47 PM
Een van de zonen, degene die tegen niemand praat, zit achter me. Hij zit ontzettend hard te boeren. Charming.

*

Op een gegeven moment dacht ik.. goh, het wordt nu toch wel tijd voor eten? Het werd 5:30 PM.. 6:00 PM.. 6:30 PM.. mijn maag knorde, maar er was niemand die aan het koken sloeg. Er was ook niemand die over eten begon.. om 7:15 PM kwam Veronica terug. ‘Is there any supper?’, vroeg ze. Ze schudden hun hoofd. Toen gingen ze naar de keuken, terwijl ik nog op de bank zat. Achteraf bleek dat ze maar iets voor zichzelf hadden klaargemaakt, maar dat wist ik niet.. dus op een gegeven moment vroegen ze: ‘Moet je niet eten? Je moet vanavond iets voor jezelf klaarmaken, hoor.’ En weg was Veronica, naar een babyshower. Ik vroeg aan haar zoon waarom zij niets hadden klaargemaakt. Hij vertelde dat er geen eten op tafel komt, als Veronica niet thuis is. Ze kunnen niet koken en ze vinden ook dat het niet hun taak is. Ik vroeg wat ze dan normaal eten. ‘Niks. Of brood’, was het antwoord. Ze hebben dus sinds de nieuwjaarwisseling niet meer dan drie keer aan tafel gegeten ’s avonds, omdat Veronica veel weg is als coach. Dan is er dus niemand om eten te maken… 

Ik heb uiteindelijk maar wat soep opgewarmd en een boterham met kaas gemaakt. Verkeerd was het niet, hoor, maar toch. 

Morgen ga ik waarschijnlijk mee naar Edmonton om een paard op te halen. Ik weet niet of daar heel veel aan is, maar het is om mijn dag te vullen. Anders zit ik alleen maar binnen morgen; Veronica moet werken. Woensdag dan naar oma en donderdag spendeer ik waarschijnlijk aan mijn tas inpakken.. waarschijnlijk ga ik in de nacht van donderdag op vrijdag of bij Peter, of bij Charissa slapen. Dat is handiger. 

Nog drie daagjes te gaan. Vandaag was best gezellig.. ik hoop de komende dagen ook. Vanavond ga ik denk ik bijtijds naar bed om dan een filmpje te kijken. En dan zien we morgen weer verder…