Dag 13: de ergste dag ever en een poging tot butter chicken sauce uit een potje

12 februari

*

3:33 PM

Ik zit met Stitches op schoot aan de bar. Voor me staat een aantal spullen, uit de voorraadkast getrokken.. hier moet ik eten mee gaan maken voor 4 personen. Ik staar er naar. Houd alles stuk voor stuk vast en bestudeer het grondig. Ik roep de hulp van moeders in. Ondertussen heb ik nog steeds geen hotel gevonden. Ik zit al vanaf half 10 vanochtend bijna de hele tijd op dezelfde plek als nu. Als ik bijna een besluit heb genomen, knalt het internet er uit. Niemand die me kan helpen. Ik ben de hele dag alleen.. noway dat ik morgen nog een dag op deze manier spendeer. Iedereen in Nederland slaapt nu, ik verveel me rot.. het maakt niet uit hoe, maar ik móet morgen naar Banff.

*

Vanochtend werd ik redelijk vroeg wakker. Ik keek snel op mijn teleoon of Whatsapp het alweer deed, maar helaas.. ik besloot mijn voicemail te bellen; misschien had ik daar de code op ontvangen. Gelukkig, dat werkte.. maar nu popte het volgende probleem op. Het internet was zo slecht, dat mijn Whatsapp niet wilde initialiseren. Ik werd er echt niet goed van.. uiteindelijk kwam ik op het idee om mijn 4G aan te zetten. Ik moest dan wel wat betalen.. zij het heel veel.. maar ik kon wel weer op Whatsapp.

Om half 10 kwam ik beneden. Iedereen was al vertrokken. Ik maakte een ontbijtje met verse melk, recht uit de uier, klaar.. ging tafel zitten en begon met het zoeken naar een hotel. Het internet was nog steeds belabberd. Mijn hoop om beneden beter bereik te hebben, ging naar z’n gootjes.. zoals je dat zo mooi zegt. Ik had nog steeds de spirit; het moest wel lukken, toch? Halverwege zette ik even de Facebook skype aan.. ik voelde me een beetje verveeld in dat grote huis, maar gelukkig zag ik mijn familie nu even. Stitches was al aan komen rennen.. die wilde ook even gedag zeggen, aan Fransje denk ik!

De dag sudderde een beetje voort.. de uren tikten voorbij. Ik was alleen en ik bleef alleen in dat grote, grote huis. Twee keer kwam er even iemand binnen lopen, om vervolgens weer snel door te gaan.. ik kon nergens heen, want de auto’s waren al in gebruik genomen. Op een gegeven moment besloot ik om maar eventjes een rondje te maken op de boerderij. De koeien stonden afgezonderd, op een paar minuten afstand met de auto, maar de paarden en de kippen waren hier wel. Ik trok mijn jas aan, schoof mijn voeten in mijn warme winterboots.. trok de deur open en ging op pad. Heerlijk om even buiten te zijn. Ik keek om me heen en genoot van de sneeuw, het prachtige uitzicht en het zonnetje in mijn gezicht.. ik liep naar de paardenstal. Bijna was ik naar binnen gegaan.. maar ik schrok zo erg van de hond, dat ik meteen weer naar het huis toe was gerend. Een van de drie honden sprong tegen me aan, blafte zo hard dat ze het in China nog hebben gehoord (en dat mijn trommelvliezen ontploften) en volgde me vervolgens overal heen. Nou kun je je voorstellen hoe dat eruit heeft gezien.. ik denk belachelijk. Ik, rennend door de sneeuw.. door de sneeuw die tot mijn knieën kwam.. een blaffende hond van de ene kant en twee andere grote honden van de andere kant.. ik wist niet hoe snel ik binnen moest komen.

Ik lunchte, zocht verder, baalde weer van het internet.. zo ging het door, de rest van de dag. Ik bedacht me ook nog dat ik eten zou koken.. oja. Snel trok ik alle koel- en voorraadkasten open om vervolgens op te merken dat er haast niets was om te gebruiken.. ja.. selderij en paprika.. fussili.. en chorizo.. dat was het. Ik liet het even rusten en ging verder met zoeken, me vervelen en irriteren en met heimwee ontwikkelen.

*

4:16 PM

Okee, ik ben het nu echt zat. Nog steeds niets gevonden, het internet knalt er weer iedere keer uit. Ik had eindelijk alles gevonden om te koken... zie ik dat werkelijk alles over de datum is. Ik wilde iets lekkers maken (voor zover dat kon), maar ik geef het op. Ik kook rijst en ik gooi er kant en klare saus bij. Dan mogen ze dat opeten.. en daarna weer naar hun werk gaan. Dit is de saaiste dag EVER. Als het zo moet.. dan ga ik liever naar huis.

*

Het was namelijk zo dat ik op een gegeven moment met het eten wilde beginnen. Beneden had ik nog Boursin gevonden.. moeders had me nog wat raad gegeven.. dus ik stroopte mijn mouwen op en stond klaar. Marco Borsato op de achtergrond. Stitches op de stoel.. toen ik zag dat alles over datum was. Lékker dan. Ik heb het prompt allemaal terug in de koelkast gepropt. Ik was er helemaal klaar mee. Ik had mijn best willen doen, maar nu niet meer.. uit de kast trok ik een potje met kant en klare ‘butter chicken sauce’, dat zou ik wel over rijst heen gooien. Ik werd al misselijk bij het idee.. kant en klare troep.. maar ik kon niet anders. Dan hadden ze maar goede spullen achter moeten laten..

*

4.45 PM

Rosanne wilde me helpen met zoeken naar een hotel. Mijn internet vloog er nog steeds uit, dus na 7 uur surfen op het internet, had ik nog steeds niets gevonden. Wat denk je? Roos zet d’r laptop aan, ik stuur haar wat ik allemaal wil.. knalt het internet er volledig uit. Ik kan niks meer. Ja.. schrijven. Dit is de ergste dag ooit. De tijd tikt door, mijn heimwee naar huis en Gerben heeft zijn hoogtepunt bereikt en ik kan alleen maar denken: ik wil de tijd uitslapen. Ik zit er serieus over na te denken om morgen gewoon de bus te pakken naar Banff en daar ter plekke een hotel te zoeken..

*

Om 6:00 PM kwam Veronica terug. Ik had om 5 uur een begin gemaakt aan de rijst.. maar toen ik de pan op het fornuis had gezet, vertrouwde ik het niet helemaal. De saus zat al in een andere pan (ik had even geproefd, het was echt smerig..) en het water kookte maar niet. Daarentegen hoorde ik wel allemaal rare geluiden uit dat elektrische gasfornuis. Ik was te bang dat er iets vlam zou vatten.. dus ik heb het uitgezet. Ik was er, nogmaals, helemaal klaar mee. Nog een dag als deze en ik ga lopend naar huis.

Ondertussen liep Stitches hard miauwend om me heen te dralen.. hij had honger, maar ik had geen idee waar het eten stond..

*

5:43 PM

Ik verveeeeeel me, ik voel me alleen en ik word langzaamaan gek van de stilte hier in huis. Alle liedjes van Spotfiy heb ik nou ook wel gehoord… ik zou er ALLES voor over hebben om vanavond thuis op de bank te zitten. PLEASE, laat deze dag snel voorbij gaan.

*

Toen Veronica thuis was en ik vertelde dat het internet al de hele dag niet werkte, zei ze dat ik ook op de vaste computer had kunnen boeken. Zucht.. toen ik het aan haar man had gevraagd, had hij gezegd dat dat geen verschil maakte. Dat ik het beter op mijn tablet kon blijven proberen. En nu? Nu was het in 10 minuten gebeurd.. in plaats van 7 uur. 

Omdat ik geen eten had kunnen maken, werd de soep van gisteren opgewarmd. Ik was blij dat ik eindelijk weer met iemand kon praten; het was niet lang, maar het was in ieder geval iets. Alleen.. 

Toen ik vertelde wat een stomme dag ik had gehad en dat ik nu erge heimwee heb.. vertelde ze dat ik me dan niet genoeg afsluit van thuis. Dat -als ik mezelf echt wil vinden - ik juist een dag als vandaag moest gebruiken om 'mijzelf te gaan zoeken'. Ik was het daar niet mee eens. Ze zei dat ik misschien (ze wist het niet zeker) wel te hard ging met alles; 'Je wilt naar Canada en je doet het', 'je wilt studeren en je doet het', 'je wilt jezelf zoeken en je doet het'. Om die reden zou ik later vast niet lang een docent blijven, omdat ik altijd 'iets anders zou willen doen'. En ik dacht... ik ben het hier niet mee eens. Alleen.. ik dacht niet: ik ben het hier niet mee eens maar ik zeg er niets van.. nee.. ik dacht: ik ben het er niet mee eens, dus ik zeg daar wel wat van. En zo kwam er, terwijl de soep stond te pruttelen, een gesprek over onze gedachtes. Het kwam er op neer dat zij vond dat ik mijzelf nog niet genoeg heb uitgedaagd, dat ik dat pas zou bereiken als ik mij compleet zou afsluiten. Stoppen met bloggen, stoppen met skypen/appen/bellen, etc. En toen ging ze weg en liet ze mij achter met gedachten die ik nergens kwijt kan. Wederom 'confused', omdat ik ervan overtuigd was dat ik goed bezig was. Dat ik mezelf goed ontwikkelde hier. En nu? Nu weet ik niet meer zo zeker of ik het hier wel zo goed doe. Want: ik heb heimwee. Heel erg. 

Ik ben tot half 11 alleen. Nou, geloof mij maar: als zij thuis komen, dan slaap ik al. 

Morgenochtend vertrekt om 10:40 AM mijn bus naar Banff. Voor die tijd, om 7:45 AM. ga ik met Veronica langlaufen. (Ja, pap.. geloof het of niet) Het is iets dat ik graag wil doen, dus ik ben benieuwd. 

Nu heb ik een hele lange, eenzame dag achter de rug.. en ik zou dolgraag het eerste de beste vliegtuig naar huis pakken. Ik hoop dat dit gevoel weggaat.. ik ben 'pas' op de helft van mijn reis, dus ik wil graag nog kunnen genieten...